Młynówka

Młynówka jest odnogą Kaczawy, zaczynającą swój bieg na wysokości jazu na Przybkowie. Płynęła w kierunku północnym przez park wzdłuż ulicy Stromej, przecinając stojący tam młyn. W pobliżu ul. Jaworzyńskiej mijała drugi młyn tzw. Piaskowy, którego ostateczną rozbiórkę rozpoczęto w 2013 r. W parku koryto Młynówki pokrywało się z obecną aleją spacerową usypaną wzdłuż ul. Mickiewicza i ul. Korfantego. Pamiątką po rzeczce są zachowane tam betonowe murki w miejscu koryta oraz pręty, do których mocowano poręcze mostków. Dalej przepływała obok Koziego Stawu, który zasilała w wodę. Obok znajdował się młyn prochowy. Ulicę Witelona przecinała podziemnym kanałem, by po przekroczeniu murów miejskich wpłynąć do kolejnego nieistniejącego młyna mącznego i słodowego jednocześnie. Jej miejski odcinek miał pół kilometra długości i malowniczo prowadził pomiędzy budynkami mieszkalnymi wzdłuż ul. Młynarskiej, przecinając ul. Najświętszej Marii Panny, docierając do ul. Zamkowej. Ostatni odcinek Młynówki miał dł. ok. półtora kilometra. W okolicach elektrowni z 1914 r. rzeczka znalazła ujście do Czarnej Wody.
Młynówka posiadająca średniowieczny rodowód do XIX w. zaopatrywała Legnicę w wodę i dostarczała energii miejskim młynom. Wymagająca systematycznego czyszczenia dla powojennych władz miejskich stała się ciężarem. W 1968 r. rozpoczęto jej kanalizację, którą zakończono w 1972 r. Ostatecznie Młynówkę podzielono na trzy części. Pierwszy od ul. Wodnej w parku do ul. Witelona zamieniono na wykonany z betonowych kręgów kanał doprowadzający wodę do Koziego Stawu. Kolejny odcinek, między ul. Witelona a zamkiem zasypano. Dalej od ul. Głogowskiej do ujścia do Czarnej Wody przerobiono na kanał odprowadzający deszczówkę. 

Źródła:
G. Humeńczuk, Z dziejów parku Miejskiego w Legnicy, Legnica 2010.
D. Zaleska-Berbeka, Legnicki Park Miejski. Zielone serce miasta, Legnica 2010.