Pomnik żołnierzy 7. Regimentu Landwery poległych podczas I wojny światowej

W 1926 roku w gronie dawnych landwerzystów zapadła decyzja o budowie pomnika ku czci poległych 24 oficerów i 1663 podoficerów i żołnierzy z 7. Regimentu. Regiment ten został zmobilizowany w Legnicy 3 sierpnia 1914 roku i włączony w skład armii austro-węgierskiej. Głównym terenem jego działań był front wschodni oraz Flandria. 5 października 1929 roku odbyła się uroczystość odsłonięcia monumentu usytuowanego w pobliżu obecnej ulicy Powstańców Śląskich (Jochmannallee). Autorem wykonanego z piaskowca pomnika był berliński artysta Hermann Housaeus. Autor w swoim projekcie nawiązał do formy dekoracyjnej rzeźb epoki baroku, uwidaczniając jego przesłanie poprzez zastosowane przedstawienia. Werbel ze skrzyżowanymi pałeczkami to symbol piechoty, którą do ataku prowadził rytm pieśni wygrywanej na bębenku, zaś krzyż z wojskowym hełmem przedstawiał bezimienną żołnierską mogiłę. Obie strony pomnika opatrzone były znakiem krzyża landwery oraz inskrypcjami.

Po 1945 roku pomnik próbowano przerobić. Świadczyć o tym może skucie hełmu oraz częściowe zatarcie napisów. Przewrócony monument przeleżał w ziemi wiele lat, aż do 1994 roku. Z inicjatywy dyrektora Muzeum Miedzi w Legnicy, Andrzeja Niedzielenki pomnik wykopano i przewieziono na teren muzealnego lapidarium, gdzie po konserwacji przeprowadzonej w 1996 roku jest eksponowany.

Źródło: G. Humeńczuk, Legnickie pomniki przed II wojna światową, Legnica 2000